άκρον άωτον

Το πιο ακραίο σημείο που μπορεί να φτάσει μία κατάσταση σημαίνει ο τίτλος.

Έχοντας αρκετές συζητήσεις με φίλους (δεν μιλάμε για συζήτηση της πούτσας) κατάλαβα ότι μια σχέση μπορεί να φτάσει σε ακραίο σημείο. Το βίωσα αλλά δεν έχει καμία σημασία. Τραβάει ο ένας από 'δω, ο άλλος από 'κει και τελικά  αυτό "σκίζεται" θεωρητικά.

Βέβαια, η ειλικρίνεια είναι θεμέλιος λίθος της ευτυχίας, αλλά όταν η ειλικρίνεια είναι στο ναντί, στο ίδιο σημείο είναι και η ευτυχία. 
Γιατί να σου επιτρέπει ο άλλος να ζεις στον κόσμο σου, όταν στο δικό του μυαλό είναι όλα μα όλα εντελώς διαφορετικά; Επειδή συνήθισε να είναι μαζί σου; Τι γίνεται με εσάς που άλλα λέτε και άλλα νιώθετε;
Το όλο ποστ δεν κράζει, απλά ποιος έχει τα αρχίδια να πει αυτά που πρέπει στα ίσα;
Πούτσες κάθομαι και γράφω και σας γαμάω τη νύχτα μόνο, απλά σίγουρα θα υπάρχουν και άλλοι που θα νιώθουν το ίδιο.
Αφήστε την καρδιά σας μόνη, να ξεράσει όλο το "μαύρο" που την διακατέχει και μετά μην γυρίσετε να κοιτάξετε πίσω ούτε στιγμή. Πονάει. Το πολυτιμότερο πράγμα που να χάσει ο άνθρωπος είναι ο χρόνος του και η αξιοπρέπειά του.
Και επιτέλους, ας παραδεχτούμε ότι όταν τα πράγματα στην προσωπική μας ζωή πάνε ρολόι, νιώθουμε πιο δυνατοί να αντιμετωπίσουμε δυσκολίες, πιο αισιόδοξοι, γενικά δηλώνουμε πιο ικανοποιημένοι από τη ζωή μας, και το κυριότερο... κάνουμε όνειρα.
Όταν δεν μας ικανοποιεί η προσωπική μας ζωή όμως, η έστω έρχεται ένας άδοξος χωρισμός, ξεκινάει ένα πολλαπλό delete. Αυτό το delete σου βγαίνει από τη στάση που κρατάει ο άλλος/άλλη απέναντι σου. Και είναι πολύ λογικό θα έλεγα. Το να αδιαφορείς για κάποιον που θεωρούσες ότι ΉΤΑΝ ότι καλύτερο για σένα, είναι πολύ άσχημο. Ειδικά όταν γίνεται σε εσένα. Έχω δει ανθρώπους να χάνουν τον εαυτό τους λόγω τελειωμού μιας σχέσης η οποία καλύπτε κάποιες πολύ βασικές τους ανάγκες. Είναι αρρωστημένο.
Ωραίο το να αφήνεσαι. Πολύ ωραίο. Πάντα όμως με μέτρο.
(Εδώ τελειώνει η ανάπτυξη της κεντρικής ιδέας)

Υ.Γ: Με πονάς, αλλά αυτό που είσαι εσύ για μένα δεν θα αλλάξει. Σε αγαπώ